Abstract
Celem rozprawy jest zbadanie funkcjonowania w tekstach1 znaków, użytych w supozycji materialnej. Posiadają one niektóre cechy właściwe funkcjonowaniu pewnych znaków występujących w supozycji realnej, obok tego wykazują inne, typowe tylko dla nich. Wydaje się, że jest usprawiedliwione traktowanie tych ostatnich jako jednostek językowych zajmujących określoną pozycję syntagmatyczną w tekście — nie zapominając przy tym o różnicy poziomów językowych dzielących je od znaków użytych w supozycji realnej.